Synagoga przy dawnej ul. Mlądzkiej 30 w Otwocku została zbudowana na placu Małki Wajnberg (Anny Weinberg) w 1928 . Projekt został wykonany przez Marcina Weinfelda, wybitnego przedwojennego architekta, autora wieżowca Prudentialu. Budynek synagogi był prawdziwą ozdobą tej części Otwocka i świadczył o zamożności jej fundatorów (Żydzi współmieszkańcy Otwocka – Ewa Pustoła-Kozłowska).
W październiku 1939 r. synagoga została spalona przez hitlerowców. Jej mury zostały rozebrane w 1941 r. Pozostały fundamenty, jedyny ślad po tej pięknej synagodze, ale i one uległy także częściowemu zniszczeniu, kiedy budowano ścieżkę rowerową.
Celem projektu jest próba odbudowania pamięci o tej przestrzeni, o historii i codzienności ludzi, którzy stworzyli tam swoją społeczność, a także odtworzenia relacji między historią i przeszłością, a tym co teraźniejsze, a co w tej miejscowości głęboko wynika z tożsamości i pracy dawnych pokoleń. Mam nadzieję, że utworzona nowa przestrzeń będzie balsamem na dawne rany, miejscem wspominania przeszłości, ale i wspólnych spotkań i rozmów o przyszłości.
Projekt składa się z 3 głównych elementów:
- miejsca pamięci - przestrzeni otaczającej istniejące ruiny otwockiej synagogi, pozwala ono na obserwację i analizę układu przestrzennego synagogi. Otwór w stropie przypomina o babińcu, w którym kobiety słuchały nabożeństw odbywających się na parterze synagogi- przez otwory w jej stropie
- pawilonu- miejsca kontemplacji, wyciszenia i odpoczynku- nawiązuje on do bimy, która w synagodze jest miejscem odczytywania zwojów Tory i „kanałem” przez który słowa modlitwy wędrują do Boga.
- studni- zbiornika wodnego nawiązującego do istniejącej na dziedzińcu Synagogi studni, z której wody korzystali uczestnicy spotkań i nabożeństw
Synagoga przy dawnej ul. Mlądzkiej 30 w Otwocku została zbudowana na placu Małki Wajnberg (Anny Weinberg) w 1928 . Projekt został wykonany przez Marcina Weinfelda, wybitnego przedwojennego architekta, autora wieżowca Prudentialu. Budynek synagogi był prawdziwą ozdobą tej części Otwocka i świadczył o zamożności jej fundatorów (Żydzi współmieszkańcy Otwocka – Ewa Pustoła-Kozłowska).
W październiku 1939 r. synagoga została spalona przez hitlerowców. Jej mury zostały rozebrane w 1941 r. Pozostały fundamenty, jedyny ślad po tej pięknej synagodze, ale i one uległy także częściowemu zniszczeniu, kiedy budowano ścieżkę rowerową.
Celem projektu jest próba odbudowania pamięci o tej przestrzeni, o historii i codzienności ludzi, którzy stworzyli tam swoją społeczność, a także odtworzenia relacji między historią i przeszłością, a tym co teraźniejsze, a co w tej miejscowości głęboko wynika z tożsamości i pracy dawnych pokoleń. Mam nadzieję, że utworzona nowa przestrzeń będzie balsamem na dawne rany, miejscem wspominania przeszłości, ale i wspólnych spotkań i rozmów o przyszłości.
Projekt składa się z 3 głównych elementów:
- miejsca pamięci - przestrzeni otaczającej istniejące ruiny otwockiej synagogi, pozwala ono na obserwację i analizę układu przestrzennego synagogi. Otwór w stropie przypomina o babińcu, w którym kobiety słuchały nabożeństw odbywających się na parterze synagogi- przez otwory w jej stropie
- pawilonu- miejsca kontemplacji, wyciszenia i odpoczynku- nawiązuje on do bimy, która w synagodze jest miejscem odczytywania zwojów Tory i „kanałem” przez który słowa modlitwy wędrują do Boga.
- studni- zbiornika wodnego nawiązującego do istniejącej na dziedzińcu Synagogi studni, z której wody korzystali uczestnicy spotkań i nabożeństw
Synagoga przy dawnej ul. Mlądzkiej 30 w Otwocku została zbudowana na placu Małki Wajnberg (Anny Weinberg) w 1928 . Projekt został wykonany przez Marcina Weinfelda, wybitnego przedwojennego architekta, autora wieżowca Prudentialu. Budynek synagogi był prawdziwą ozdobą tej części Otwocka i świadczył o zamożności jej fundatorów (Żydzi współmieszkańcy Otwocka – Ewa Pustoła-Kozłowska).
W październiku 1939 r. synagoga została spalona przez hitlerowców. Jej mury zostały rozebrane w 1941 r. Pozostały fundamenty, jedyny ślad po tej pięknej synagodze, ale i one uległy także częściowemu zniszczeniu, kiedy budowano ścieżkę rowerową.
Celem projektu jest próba odbudowania pamięci o tej przestrzeni, o historii i codzienności ludzi, którzy stworzyli tam swoją społeczność, a także odtworzenia relacji między historią i przeszłością, a tym co teraźniejsze, a co w tej miejscowości głęboko wynika z tożsamości i pracy dawnych pokoleń. Mam nadzieję, że utworzona nowa przestrzeń będzie balsamem na dawne rany, miejscem wspominania przeszłości, ale i wspólnych spotkań i rozmów o przyszłości.
Projekt składa się z 3 głównych elementów:
- miejsca pamięci - przestrzeni otaczającej istniejące ruiny otwockiej synagogi, pozwala ono na obserwację i analizę układu przestrzennego synagogi. Otwór w stropie przypomina o babińcu, w którym kobiety słuchały nabożeństw odbywających się na parterze synagogi- przez otwory w jej stropie
- pawilonu- miejsca kontemplacji, wyciszenia i odpoczynku- nawiązuje on do bimy, która w synagodze jest miejscem odczytywania zwojów Tory i „kanałem” przez który słowa modlitwy wędrują do Boga.
- studni- zbiornika wodnego nawiązującego do istniejącej na dziedzińcu Synagogi studni, z której wody korzystali uczestnicy spotkań i nabożeństw
